سالهاست بر سر این پرسش که کدام جنگنده بهترین است، بحث های بسیار جدی ای بین افسران و خلبانان جنگنده های نظامی جریان دارد. بیشتر خلبانان عموما جنگنده های را که در آن مقطع با آن پرواز می کنند، بهترین می دانند اما زمانی که بحث به “نیروی پایداری” و “چابکی در عملیات” می رسد، هیچ هواپیمای نظامی در جهان به پای فانتوم F-4، این جنگنده قابل احترام نمی رسد.
۱- هوا به هوا
این فانتوم نخستین جت نظامی آمریکا بود که به موشک هوا به هوا بعنوان قابلیت اصلی دفاعی مجهز بود و بدلیل سابقه خوبی که در نبردهای هوایی از خود بجا گذاشت علاوه بر نیروی هوایی خیلی زود جای خود را در نیروی دریایی این کشور و حتی خارج از ایالات متحده (ایران، ترکیه، رژیم اشغالگر قدس) باز کرد.
خلبانان F-4 نیروی هوایی آمریکا به تنهایی در جنگ ویتنام ۱۰۷ هواپیمای نیروی مقابل را ساقط کردند.
۲- هوا به زمین
قدرت بمب باران F-4 در جریان جنگ ویتنام این جنگنده را به چیزی شبیه به ارابه مرگ بدل کرده بود. توانایی این فانتوم در حمل حجم انبوهی از مهمات با تنوع بالا، سازگاری منحصر به فردی را برای انجام ماموریت هایی که برای هیچ جنگنده دیگری ممکن نبود، در اختیار F-4 قرار می داد.
۳- منحرف کردن سامانه پدافند موشکی
ماموریت نوع خاصی از F-4 موسوم به “Wild Weasel” یا «راسوی وحشی»، پرواز بر فراز پدافند ضدهوایی با هدف منحرف کردن موشک های SAM است. پس از گیج شدن پدافند، راسوی وحشی با موشک های Shrike یا بمب های متداول سامانه SAM را هدف قرار داده و محل را ترک می کردند.
۴- شناسایی
نوع شناسایی این فانتوم دوربین هایی بسیار قوی در دماغه خود داشتند که می توانستند به لطف سرعت و قدرت مانور بالای هواپیما، تصاویری حیاتی در اختیار تصمیم گیرندگان و فرماندهان نظامی قرار دهند.
۵- آزمایش و ارزیابی
ناسا و دیگر اسکاندران های نظامی آمریکا از این جنگنده برای جمع آوری داده ها در پروازهای فراصوتی بهره می گیرند. در مقطعی F-4 پانزده رکورد مربوط به این گونه پروازها را از آن خود کرده بود.
در تصویر بالا یک F-4 از نوع “Vandy One” در حال جمع آوری اطلاعات داده های پرواز یک SR-71 بر فراز صحرای موهاوی است.
۶- پرواز های نمایشی
در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ هم نیروی هوایی و هم نیروی دریایی ایالات متحده از این جت برای انجام پروازهای نمایشی بهره می بردند. سرعت و صدای ایجاد شده توسط F-4 موجب جلب توجه تماشاگران می شد.
اما در نهایت بدلیل قیمت و هزینه نگهداری بالا این هواپیما ها نیروی هوایی و دریایی آمریکا مجبور به استفاده از انواع دیگر جت ها برای پروازهای نمایشی شدند.
سالهاست بر سر این پرسش که کدام جنگنده بهترین است، بحث های بسیار جدی ای بین افسران و خلبانان جنگنده های نظامی جریان دارد. بیشتر خلبانان عموما جنگنده های را که در آن مقطع با آن پرواز می کنند، بهترین می دانند اما زمانی که بحث به “نیروی پایداری” و “چابکی در عملیات” می رسد، هیچ هواپیمای نظامی در جهان به پای فانتوم F-4، این جنگنده قابل احترام نمی رسد.
۱- هوا به هوا
این فانتوم نخستین جت نظامی آمریکا بود که به موشک هوا به هوا بعنوان قابلیت اصلی دفاعی مجهز بود و بدلیل سابقه خوبی که در نبردهای هوایی از خود بجا گذاشت علاوه بر نیروی هوایی خیلی زود جای خود را در نیروی دریایی این کشور و حتی خارج از ایالات متحده (ایران، ترکیه، رژیم اشغالگر قدس) باز کرد.
خلبانان F-4 نیروی هوایی آمریکا به تنهایی در جنگ ویتنام ۱۰۷ هواپیمای نیروی مقابل را ساقط کردند.
۲- هوا به زمین
قدرت بمب باران F-4 در جریان جنگ ویتنام این جنگنده را به چیزی شبیه به ارابه مرگ بدل کرده بود. توانایی این فانتوم در حمل حجم انبوهی از مهمات با تنوع بالا، سازگاری منحصر به فردی را برای انجام ماموریت هایی که برای هیچ جنگنده دیگری ممکن نبود، در اختیار F-4 قرار می داد.
۳- منحرف کردن سامانه پدافند موشکی
ماموریت نوع خاصی از F-4 موسوم به “Wild Weasel” یا «راسوی وحشی»، پرواز بر فراز پدافند ضدهوایی با هدف منحرف کردن موشک های SAM است. پس از گیج شدن پدافند، راسوی وحشی با موشک های Shrike یا بمب های متداول سامانه SAM را هدف قرار داده و محل را ترک می کردند.
۴- شناسایی
نوع شناسایی این فانتوم دوربین هایی بسیار قوی در دماغه خود داشتند که می توانستند به لطف سرعت و قدرت مانور بالای هواپیما، تصاویری حیاتی در اختیار تصمیم گیرندگان و فرماندهان نظامی قرار دهند.
۵- آزمایش و ارزیابی
ناسا و دیگر اسکاندران های نظامی آمریکا از این جنگنده برای جمع آوری داده ها در پروازهای فراصوتی بهره می گیرند. در مقطعی F-4 پانزده رکورد مربوط به این گونه پروازها را از آن خود کرده بود.
در تصویر بالا یک F-4 از نوع “Vandy One” در حال جمع آوری اطلاعات داده های پرواز یک SR-71 بر فراز صحرای موهاوی است.
۶- پرواز های نمایشی
در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ هم نیروی هوایی و هم نیروی دریایی ایالات متحده از این جت برای انجام پروازهای نمایشی بهره می بردند. سرعت و صدای ایجاد شده توسط F-4 موجب جلب توجه تماشاگران می شد.
اما در نهایت بدلیل قیمت و هزینه نگهداری بالا این هواپیما ها نیروی هوایی و دریایی آمریکا مجبور به استفاده از انواع دیگر جت ها برای پروازهای نمایشی شدند.
